«Ίδιος είναι ο ουρανός για όλους τους ανθρώπους.» [Ευριπίδης, (480-406 π.Χ.), Ελένη]

Αιώνες μετά, ακόμη ο ουρανός δεν είναι ίδιος για όλους, ούτε το ίδιο προσβάσιμος από όλους μας. Συχνότατα, μια «γυάλινη οροφή» χωρίζει τις γυναίκες του κόσμου, το μισό της ανθρωπότητας, από αυτόν. Γι’ αυτό έχει ακόμα νόημα και σημασία να αφιερώνουμε μία ημέρα του χρόνου στην γυναίκα, στο να μιλούμε για όλες εκείνες τις φορές που η γυναίκα βίωσε και βιώνει ακόμη την ανισότητα, την υποτίμηση, την βία! Να μιλούμε για όλους τους τρόπους με τους οποίους έμεινε και σπρώχνεται ακόμη στο περιθώριο. Να μιλούμε για τους αγώνες που χρειάστηκε και χρειάζεται ακόμη να δώσει για το –αυτονόητο- δικαίωμα στην ίση μεταχείριση. Να μιλούμε, τέλος για το πώς όλοι μαζί, άντρες και γυναίκες, μπορούμε να αλλάξουμε αυτή την πραγματικότητα!

Την Παρασκευή, 8 Μάρτη, ετοιμάσαμε στην Βιβλιοθήκη του σχολείου ένα δίωρο αφιέρωμα στην γυναίκα, με την συμμετοχή αγοριών και κοριτσιών της Γ΄ Λυκείου –γιατί το θέμα της ισότητας των φύλων μάς αφορά όλους! Μέσα από κείμενα και τραγούδια, ακούσαμε τη φωνή γυναικών του κόσμου, από την αρχαιότητα έως σήμερα. Τις ακούσαμε να ζουν παραγκωνισμένες, να αναζητούν αναπνοή σε κοινωνίες που τις έπνιγαν, να βιώνουν –και να θεωρούν δεδομένη-τη βία, πολύ πριν οι γυναικοκτονίες γίνουν το θέμα των ημερών. Γνωρίσαμε την ιστορία των αγώνων για την γυναικεία χειραφέτηση. Είδαμε τα επίσημα στοιχεία που τεκμηριώνουν πως η κατάσταση δεν άλλαξε όσο ίσως νομίζουμε, ούτε καν στον θεωρούμενο «αναπτυγμένο» κόσμο, παρά τις εξαγγελίες και τις νομοθετικές παρεμβάσεις. Τέλος, συζητήσαμε τους παράγοντες που συντηρούν την κατάσταση αυτή, όπως και την ανάγκη να μην περιμένουμε άνωθεν την αποκατάσταση της ισότητας, αλλά να υιοθετήσουμε οι ίδιοι/ίδιες μία διαφορετική νοοτροπία και στάση ζωής. Ακολουθώντας την Malala Yousafzai, «Υψώσαμε τη φωνή μας, όχι για να φωνάξουμε, αλλά για να ακουστούν όσοι κι όσες δεν έχουν φωνή.» Γιατί, «δεν μπορούμε να πετύχουμε, όταν οι μισοί από εμάς κρατιούνται πίσω!»

Μαργαρού Ελένη

ΠΕ02